تصویر: علم فروشی روی آسفالت!

ريشه دواني بازاري زرد حول خروجي‌هاي علمي دانشجويان که زينت آراي پياده راه جلوي دانشگاه شده و يا بر ديوارهاي شهر نقش بسته است «نظارت» در مديريت علمي را به چالش مي‌کشند و حضور جرياني که در پي ابتذال علمي است را فرياد مي‌زنند. به گزارش خبرنگار مهر، خياباني که هر ايراني وقتي مي‌خواهد اولين ويژگي آن را نام ببرد به دانشگاهي بودنش اشاره مي‌کند امروز محل ديديني‌ها شده است، ديدنيهايي که انتظار مي‌رود توسط برخي ديده شوند اما بي هيچ توجهي از کنار آنها به سادگي عبور مي‌شود. نمي‌شود مسئول يک دانشکده روزانه حداقل دو بار از جلوي سر در دانشکده اش تردد کند اما زير پاي خود را نبيند. پياده راه خيابان انقلاب ـ نبش خيابان فلسطين ـ دانشکده هنر و معماري دانشگاه آزاد اسلامي تهران مرکزي محلي است که در آنجا نشاني فروش علم را اعلام کرده‌اند. در آنجا تحقيق، پژوهش و پايان نامه به همراه يک شماره تلفن همراه به طور مستند گواهي مي‌دهند که مسئولان دانشکده به يک بي احترامي انکارناپذير به جامعه علمي بي اعتنا بوده‌اند. البته دانشجويان و اعضاي هيأت علمي که هر روز از پياده راه جلوي دانشکده عبور مي‌کنند نيز شايد آن قدر نوشته‌هاي روي زمين جلوي دانشکده برايشان مهم نبوده که حداقل نسبت به زدودن ظاهري اثر آن همت کنند. نوشته که نه، بلکه نيشخند گونه‌هايي که از ريشه دواني بازاري زرد حول پژوهش، تحقيق و پايان نامه خبر مي‌دهند. شايد هم به اطلاعيه‌هاي دست نويسي که بر روي زمين نقش بسته است به چشم يک شوخي نگاه کرده‌اند. اما جاي اين سوال باقي است که چه اتفاقي بايد مي‌افتاد تا حساسيت دانشجو، عضو هيأت علمي و مسئولان دانشکده هنر و معماري دانشگاه آزاد را برانگيزد و آنها را به واکنش وا دارد. واکنش نسبت به اين نيشخند هيچ هزينه‌اي نداشت. نه واکنشي از جنس هياهو بود و نه واکنشي هزينه بردار، فقط کمي حساسيت مي‌خواست. فقط واکنش يا اقدامي از جنس دفاع يا صيانت از ماهيت و کارکرد دانشگاه بود. از خيابان فلسطين که بگذريم به سردر معروف دانشگاه تهران مي‌رسيم، سردري که هر بيننده‌اي را رهنمون مي‌کند تا به تصويري خيالي از دو پرنده‌اي که بالهايشان را براي اوج گرفتن باز کرده‌اند بينديشد، سردر مادر دانشگاه‌هاي ايران يعني دانشگاه تهران. شايد نام يکي از آن بالها جسارت باشد و نام ديگري خلاقيت. شايد در اين بناي نمادين آموزش عالي ايران، جسارت و خلاقيت به دو بال تشبيه شده‌اند که موجب صعود افراد بر فراز اجتماع و پاسداري از آن مي‌شوند.