انتخابات ایتالیا؛ بیکاری، کابوس نسل جوان

در تئاتری در رم، مرد جوانی با آهنگی می‌رقصد و آرام‌آرام پیراهنش را درمی‌آورد. نورافکن‌ها شانه‌های پهنش را غرق نور می‌کنند، و باسنش در شلوار تنگش می‌چرخد. کمی بعد شلوار را هم درمی‌آورد. حالا دیگر تنها یک شورت بسیار نازک به‌پا دارد، و زنان در حالی که جیغ می‌کشند، روی صحنه می‌روند و بر سرش می‌ریزند.

اما در این نمایش، ماجرای غم‌انگیز واقعی شاید داستان زندگی خود رقاص برهنه باشد. فقط چند ماه پیش، سیمونه لاگراستای ۲۴ ساله در شهر تورین نجاری می‌کرد.

"حالا دیگر تنها یک شورت بسیار نازک به‌پا دارد، و زنان در حالی که جیغ می‌کشند، روی صحنه می‌روند و بر سرش می‌ریزند.اما در این نمایش، ماجرای غم‌انگیز واقعی شاید داستان زندگی خود رقاص برهنه باشد"اما وقتی بیکاری به سراغش آمد، تصمیم گرفت بختش را در شغلی دیگر امتحان کند.

او آزمون ورودی شرکت در نسخه موزیکال ایتالیایی "فول مانتی" را گذراند. این نمایشنامه داستان گروهی از کارگران بیکارشده بریتانیایی است که به این نتیجه رسیده اند که تنها راه گذران زندگی برایشان استریپتیز (برهنه شدن در ملاء عام) است. این نمایش به‌تازگی در رم شروع به کار کرده، و با توجه به اینکه بیکاری جوانان یکی از موضوعات اصلی در انتخابات عمومی ایتالیاست، این نمایش موزیکال هم بار سیاسی پیدا کرده است.

این نجار سابق به نوعی در عالم رویای فول مانتی زندگی می‌کند. درست مثل شخصیت‌های آن داستان، او با ایفای نقش یک رقاص برهنه از فلاکت ناشی از بیکاری نجات پیدا کرده، و زندگی‌اش تغییر کرده است.

بیکاری جوانان یکی از موضوعات اصلی در انتخابات عمومی ایتالیاست

سیمونه لحظه‌ای که فهمید نقش را به او داده اند را به‌یاد دارد. او می‌گوید: "تلفن را به هوا پرتاب کردم و شروع کردم به پریدن! حالا اینجا هستم و تجربه فوق‌العاده‌ایست! اگر کل این ماجرا یک رویا بوده، امیدوارم از خواب بیدار نشوم.

از اینکه به دوران بیکاری برگردم، می‌ترسم."

آنچه که او از آن می‌ترسد، کابوس نسل او در ایتالیاست. بیش از یک‌سوم جوانان این کشور شغلی ندارند. جیان‌لوکا یوسانی ۲۷ ساله نمونه‌ایست که نشان می‌دهد چگونه فردی با تحصیلات بالا می‌تواند بیکار بماند.

"بیش از یک‌سوم جوانان ایتالیا شغلی ندارند"

جیان‌لوکا فارغ‌التحصیل رشته زبان است، و انگلیسی و چینی خوانده است. او همچنین فوق لیسانس بازاریابی و برنامه‌ریزی مراسم و رویدادها دارد، اما تلاش فراوان او برای پیدا کردن شغل به جایی نرسیده است. او می‌گوید: "حس ناخوشایندی که به آدم دست می‌دهد از همه چیز بدتر است.

"اما وقتی بیکاری به سراغش آمد، تصمیم گرفت بختش را در شغلی دیگر امتحان کند.او آزمون ورودی شرکت در نسخه موزیکال ایتالیایی "فول مانتی" را گذراند"هیچ احساس خوبی نمی‌کنید، و فکر می‌کنید تلاشتان کافی نبوده است." او می‌گوید شانسش این است که خانواده‌اش از او حمایت می‌کنند، اما به‌هر دری می‌زند تا بتواند راه حلی پیدا کند.

او می‌گوید: "می‌خواهم شغلی پیدا کنم که امکان رشد و ترقی را برایم فراهم کند." بسیار از دوستان دوران دانشگاه جیان‌لوکا هم در وضعیتی مشابه او قرار دارند. در جریان مبارزات انتخاباتی، همه سیاست‌مداران بر ضرورت نجات این "نسل گمشده" از برهوت بیکاری تأکید می‌کنند. زمانی که ماریو مونتی به نخست وزیری رسید، موضوع اشتغال جوانان را در بطن برنامه‌هایش قرار داد. اما در ۱۳ ماهی که از نخست وزیری او می‌گذرد، شمار جوانان جویای کار افزایش یافته، و از حدود ۳۰ درصد به بیش از ۳۶ درصد رسیده است.

آقای مونتی حالا برای ماندن در قدرت در رأس ائتلافی میانه‌رو مبارزه می‌کند. او ادعا می‌کند که اصلاحاتی که در دوران زمامداری او، و با هدف تقویت رشد اقتصادی و اشتغال انجام گرفت، باید با وسعت و عمق بیشتری پیاده شود.

او می‌گوید داروی تلخ ریاضت اقتصادی برای نشان دادن ثمرات خود به زمان نیاز دارد، و تأکید می‌کند که "در انتهای تونل روزنه امیدی هست". بعد از شنیدن این استدلال، جیان‌لوکا یوسانی می‌پذیرد که اقتصاد بیمار ایتالیا برای بازگشت به دوران رونق اقتصادی به زمان نیاز دارد. اما سوال این است که تا چه زمانی باید به انتظار نشست؟

او می‌گوید مشکل این است که بنظر می‌رسد "نوری" که آقای مونتی در انتهای تونل می‌بیند، همواره در حال عقب‌تر رفتن است. سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر سابق ایتالیا، می‌گوید دلیل این امر این است که اثرات منفی اصلاحات آقای مونتی از فواید آن بیشتر است. آناگراتزیا کالابریا، رهبر شاخه جوانان حزب مردم آزادی (حزب آقای برلوسکونی)، از ضرورت ایجاد "بازاری پویا" صحبت می‌کند، و می‌گوید قوانین استخدام و اخراج کارمندان و کارگران در ایتالیا باید آسان‌تر شود.

"این نمایشنامه داستان گروهی از کارگران بیکارشده بریتانیایی است که به این نتیجه رسیده اند که تنها راه گذران زندگی برایشان استریپتیز (برهنه شدن در ملاء عام) است"او می‌گوید: "اگر ما به قدرت برسیم، به شرکت‌هایی که جوانان جویای کار را استخدام می‌کنند، تخفیف مالیاتی خواهیم داد." اما آقای یوسانی بشدت نسبت به وعده‌های آقای برلوسکونی بدبین است.

آقای مونتی حالا برای ماندن در قدرت در رأس ائتلافی میانه‌رو مبارزه می‌کند

او می‌گوید: "من به برلوسکونی اعتماد ندارم." آقای یوسانی می‌گوید دلیل اینکه جوانان ایتالیایی این روزها در شرایط بدی قرار دارند این است که سیاست‌مداران پیشین، یعنی کسانی مثل برلوسکونی، منافع خودشان را بر منافع کشور ارجحیت دادند. در سوی دیگر عرصه سیاسی، فائوستو راچیتی رهبری جنبش جوانان حزب دموکرات را برعهده دارد. این حزب در حال حاضر در نظرسنجی‌ها پیشتاز است. آقای راچیتی که خودش تنها ۲۸ سال دارد، اذعان می‌کند که ایتالیایی‌ها از سیاست‌مدارانشان خشمگینند، و "سیاست‌مداران از یافتن راهکارهای قابل اتکا برای جوانان عاجز بوده اند". اما او اصرار دارد که حزب دموکرات منافع جوانان کشور را عاملی اساسی می‌داند، "آنهم نه فقط در موقع مبارزات انتخاباتی، بلکه در تمام سالیان اخیر که از قدرت برکنار بوده است".

اما در نهایت آقای یوسانی باور ندارد که این گونه حرف‌ها در وضعیت نسل جوان بد اقبال و جویای کار تغییری واقعی و سریع ایجاد کند.

او می‌گوید که سیاست‌مداران همیشه در موقع انتخابات چنین حرف‌هایی می‌زنند، اما بعد از پایان شمارش آرا، مشکلات سرجای خودشان می‌مانند. در تئاتر فول مانتی، اعضای گروه مشغول تمرین هستند. ماسیمو رومئو پیپارو، کارگردان نمایش، می‌گوید که امیدوار است این نمایش برای برخی الهام‌بخش باشد. اما هرچه که باشد، فول مانتی یک نمایش است، و در زندگی واقعی اکثر ایتالیایی‌های جویای کار، این روزها پیدا کردن سناریوهایی که پایان خوشی دارند، سخت‌تر شده است.